Book 9.495-502
Euryalus' mother concludes her lament. Everyone is struck by her sorrow, and she is brought inside.
aut tu, magne pater divom, miserere tuoque
495
invisum hoc detrude caput sub Tartara telo,
496
quando aliter nequeo crudelem abrumpere vitam.”
497
Hoc fletu concussi animi, maestusque per omnis
498
it gemitus: torpent infractae ad proelia vires.
499
Illam incendentem luctus Idaeus et Actor
500
Ilionei monitu et multum lacrimantis Iuli
501
corripiunt interque manus sub tecta reponunt.
502