Tempus erat, quo prima quies mortalibus aegris
268
incipit, et dono divum gratissima serpit.
269
In somnis, ecce, ante oculos maestissimus Hector
270
visus adesse mihi, largosque effundere fletus,
271
raptatus bigis, ut quondam, aterque cruento
272
pulvere, perque pedes traiectus lora tumentis.
273
Ei mihi, qualis erat, quantum mutatus ab illo
274
Hectore, qui redit exuvias indutus Achilli,
275
vel Danaum Phrygios iaculatus puppibus ignis,
276
squalentem barbam et concretos sanguine crinis
277
vulneraque illa gerens, quae circum plurima muros
278
accepit patrios. Ultro flens ipse videbar
279
Compellare virum et maestas expromere voces:
280