Book 1.223-237
Venus addresses Jupiter and complains about the unfair treatment of her son, Aeneas, and wonders whether Jupiter and the Fates have changed their mind about Rome.
Et iam finis erat, cum Iuppiter aethere summo
223
despiciens mare velivolum terrasque iacentis
224
litoraque et latos populos, sic vertice caeli
225
constitit, et Libyae defixit lumina regnis.
226
Atque illum talis iactantem pectore curas
227
tristior et lacrimis oculos suffusa nitentis
228
adloquitur Venus: “O qui res hominumque deumque
229
aeternis regis imperiis, et fulmine terres,
230
quid meus Aeneas in te committere tantum,
231
quid Troes potuere, quibus, tot funera passis,
232
cunctus ob Italiam terrarum clauditur orbis?
233
Certe hinc Romanos olim, volventibus annis,
234
hinc fore ductores, revocato a sanguine Teucri,
235
qui mare, qui terras omni dicione tenerent,
236
pollicitus, quae te, genitor, sententia vertit?
237